Milchstraße (Gen. Wł. Sikorskiego)

Co wiemy o ulicy Milchstraße?

Milchstraße przez wiele lat była połączona z Stadtberg (osiedle Górne). Nazwa pochodzi od Michguta, który należał do Johanniskirche i dostarczał mleko do młynarzom. Osiedle nadal widnieje na najstarszych planach miasta. Była to jedna z najdłuższych ulic, rozciągająca się od Posenerstrasse do Berliner Platz. W 1896 r. istniały tylko cztery domy, z czego dwa należały do ​​Kościoła katolickiego.

Na rogu Posenerstrasse do 1895 r. mieściła się szkoła protestancka, a później kasa oszczędnościowa (spalona w 1945 r.). W 1908 roku na Milchstraße wybudowano protestancki klub z hospicjum. W 1914 roku otwarto szkołę domową. Szkołę prowadziła Pani Voigtmann, później Thekla Ide. Dziś jest to szkoła gastronomiczna.

W 1928 r. przy ulicy stało już 11 domów. Pod numerem 1 mieszkał Paul Dreier, właściciel winiarni. Sklep mieścił się pod adresem Am Neuen Markt 8. Paul Dreier był znanym obywatelem. Przez 27 lat był reprezentantem miasta. Jego dom (zbudowany przez Maxa Poppa) już nie istnieje. Jego syn, również Paul Dreier, oślepł na froncie, a następnie wygrał na loterii. Pod numerem 18 znajdowała się sala gimnastyczna szkoły Helene Lange. Pod numerem 31, tu w 1925 roku powstał dom Gerharda Berninga, który miał duży sklep z porcelaną na rogu Neuer Markt i Friedrichstrasse. On również został zbudowany przez Max Popp. Pod numerem 31 w 1925 roku wybudowano dom Gerharda Berninga, który miał duży sklep z porcelaną na rogu Neuer Markt i Friedrichstrasse. Ten dom również został zbudowany przez Maxa Poppa. Pod numerem 82 mieszkał znany dentysta dr Kamiński. Jego willa stoi do dziś i jest siedzibą banku. Numer 7, to tutaj mieszkał dr Stukowski, autor książki „Do końca w Schneidemühl”, w której opisuje walki o miasto i pierwsze miesiące pod panowaniem Rosjan. Numer 8, Zachodniopruskie Ubezpieczenie na Życie.

Paul Dreiner

cyt. z gazety: Dziś rano, po pracowitym 76 letnim życiu zmarł niespodziewanie stary obywatel Schneidemühl, kupiec Paul Dreier. W latach 1892 do 1919 zapisał się aktywną służbą radnego miejskiego Rady Miejskiej miasta Schneidemühl, wiele cennego i przydatnego robiąc dla społeczności.
Był tym, który pierwszy w Schneidemühl uznawał, że każdy robotnik powinien posiadać własny majątek, czego świadectwem dziś oraz na późniejsze czasy jest osiedle „Dreiers Kolonie” nazwane imieniem Zmarłego.

 

Jego syn, Paul, w bardzo młodym wieku (po ukończeniu szkoły średniej) wstąpił do wojska, by służyć podczas pierwszej wojny światowej, wkrótce stracono z nim kontakt. Przeżył, choć na froncie oślepł)