Szkoły w Schneidemühl

Szkoły w Schneidemühl

Die 1. Gemeindeschule- Bismarckschule

Wraz z przejęciem w latach 1890/1891 kościelnych spółek szkół, cały majątek czynny i bierny wspólnot szkolnych został przeniesiony do miasta Schneidemühl. Nadeszła nowa era dla rozwoju szkół podstawowych w Schneidemühl. Do 1895 roku w szkole przy Posener Strasse utworzono 16 sal lekcyjnych. Jednak gdy stan starego budynku stopniowo się pogarszał, rozważano pomysł stworzenia centralnego budynku szkolnego. W tym celu zakupiono plac budowy przy Bismarckstrasse, na którym 1 października 1900 roku rozpoczęto budowę gmachu szkoły protestanckiej, którego uroczyste otwarcie odbyło się 14 października 1902 roku. W latach 1923/1924 szkoła otrzymała rozbudowę, tworząc 6 sal lekcyjnych i aulę. Szkoła Bismarcka to masywny, łączony ceglany budynek o szerokości około 60 m, którego koszty budowy wyniosły 220 000 marek niemieckich. Nieruchomość przy Bismarckstrasse nr 55/58 była warta 65 000 marek niemieckich. Budynek jest w całości podpiwniczony, posiada 3 kondygnacje, dach pokryty dachówką oraz dodatkowo przyłącze ciepłej wody, centralnego ogrzewania, gazu, wody, prądu i kanalizacji.

W szkole znajdowało się:

24 sale lekcyjne

2 sale dydaktyczne (6+8)

1 pokój rzemieślniczy

1 pokój nauczycielski (5)

1 pokój nauczycielski (2)

1 pokój rektorski (3)

1 aula

2 komory (4+7)

Trzypokojowe mieszkanie dla dozorcy (1) z kuchnią i łazienką znajdowało się na półpiętrze oraz w piwnicy, gdzie mieściła się także kuchnia służbowa i przyległe pokoje do zajęć z ekonomii domowej.

Die 2. Gemeindeschule – Moltkeschule

W latach 1923/1924 miasto Scheibemühl wybudowało 2. szkołę gminną przy Moltestrasse, naprzeciwko kościoła „Zur Heiligen Familie”. Koszt budowy wyniósł 600 000 marek niemieckich. Suma ta nie obejmuje wydatków na zakup nowoczesnego obiektu. Jest to budynek solidny, murowany, otynkowany, pokryty dachówką. Ziemia była warta 36 000 marek niemieckich. Szkoła posiadała przyłącze centralnego ogrzewania, wodę, gaz, prąd i kanalizację. W piwnicy znajdował się także prysznic i wanna, a na parterze sala gimnastyczna.

Na trzech piętrach znajdowały się:

17 sal lekcyjnych

1 salon

1 sala fizyki

1 sala biologiczna

1 sala historii naturalnej

1 pokój karciany

1 pomieszczenie biblioteczne

1 pokój dyrektora

1 sala konferencyjna

1 pokój dla samorządu szkolnego

2 pokoje nauczycielskie

6 toalet

Istniało też mieszkanie 5-pokojowe z kuchnią, łazienką i toaletą dla proboszcza oraz mieszkanie 3-pokojowe z kuchnią, łazienką i toaletą dla dozorcy. Ze szkołą zintegrowano miejską salę balową ze sceną, salą plastyczną i salą projekcyjną. Sala balowa była jednocześnie audytorium Szkoły Moltke.

Die 3. Gemeindeschule – Brenkenhoffschule

Niestety nie istnieje szkic planu piętra szkoły społecznej nr 3. Szkoła ta została początkowo założona w wynajętych pomieszczeniach w roku 1890. W latach 1891/1892 wybudowano nową szkołę dla obu wyznań przy Brombergerstrasse 21, której uroczyste otwarcie odbyło się 17 października 1892 roku. Ponieważ budynek szkolny wkrótce nie był już wystarczający dla obu szkół, wybudowano nowy budynek dla III szkoły gminnej, której uroczyste otwarcie odbyło się 20 listopada 1911 roku. Jest to masywny, łączony budynek z cegły, pokryty dachówką, wzniesiony za 225 000 marek niemieckich na działce o wartości 10 000 marek niemieckich przy Brombergerstrasse. Składa się z piwnicy, 3 pięter, budynku wieżowego z zegarem i posiada przyłącza gazowe, wodne, elektryczne i kanalizacyjne.

Do końca wojny dostępne były:

18 sal lekcyjnych po 50 uczniów każda

1 salon ze stołami kreślarskimi, fortepianem i radiem

1 pracownia

1 pomieszczenie do robót ręcznych z krosnem, kołowrotkiem, kołem nawijającym i 4 maszynami do szycia

1 biblioteka studencka

1 biblioteka nauczycielska

2 sale z materiałami dydaktycznymi

2 pokoje nauczycielskie

1 pokój dyrektora

a w piwnicy mieszkanie 3 pokojowe z kuchnią dla dozorcy. Znajdowała się tu także jedna z dwóch miejskich łaźni termalnych z poczekalnią, 2 toaletami, 24 prysznicami i 10 wannami. Basen był czynny w miesiącach letnich. Cena za wannę wynosiła 40 fenigów, a za natrysk 20 fenigów. Na dziedzińcu szkolnym znajdowała się sala gimnastyczna o wymiarach 25×12 m ze sceną i szatnią, obok niej znajdowało się zaplecze sanitarne, oba z dachem kartonowym i wieżą przeciwpożarową.

Die 4. Gemeindeschule- Dietrich- Eckart- Schule und die Pestalozzischule- Evang. Hilfsschule

Został zbudowany przez miasto ofschneidemühl w latach 1892/1893 na działce o wymiarach 75×100 m przy Brombergerstrasse 21 jako dwupiętrowy budynek murowany, wykończony farbą olejną. Dopiero w 1926 roku szkoła otrzymała kolejne piętro. Posiadał schron przeciwlotniczy, przyłącze wody, prądu, gazu i kanalizacji oraz ogrzewanie ciepłą wodą. Koszty budowy wyniosły 225 000 marek niemieckich, gruntów kolejne 60 000 marek niemieckich, co nie obejmowało kosztów wyposażenia. Szkoła posiadała 25 sal lekcyjnych, z czego 4 były wykorzystywane przez szkołę społeczną nr 3. Dla szkoły pomocniczej nie było odrębnych pomieszczeń, przydzielano je w miarę potrzeb.

Szkoła posiadała także:

1 pracownia

1 salon

1 sala fizyki

2 pokoje nauczycielskie

2 pokoje dyrektora

2 biblioteki

2 zbiory materiałów dydaktycznych

Były też:

1 mieszkanie dozorcy o powierzchni 160m2 składające się z kuchni, 4 pokoi, łazienki, toalety.

2 budynki toaletowe 10 x 6 m, budynek z cegły pełnej z dachem kartonowym na podwórzu oraz 1 barak szkolny 24 x 7 m z 2 salami lekcyjnymi.

Die 5. Gemeindeschule – Martin- Luther- Schule

Aby odciążyć szkołę przy Posener Strasse, uczynić lekcje bardziej nowoczesnymi i skrócić duże odległości do szkoły dla dzieci z przedmieść, 14 października 1889 roku otwarto szkoły protestanckie na przedmieściach Berlina i Brombergu w wynajętych salach i Wielkanoc 1890.

Klasy znajdowały się początkowo u mistrza piekarskiego Nöske, Klappsteiner Weg nr 8. Klasę czwartą, założoną w Wielkanoc 1891 r., również trzeba było wynajmować pod adresem Klappsteiner Weg 16.

Nieadekwatność sal do wynajęcia spowodowała konieczność budowy nowego budynku szkolnego. Został zbudowany przy Martinstrasse 37 za 97 000 marek i został otwarty 17 października 1892 roku.

W 1920 roku wybudowano baraki szkolne, a dwa lata później 28 stycznia 1922 roku zajęto trzecie piętro. Od 1929 r. kolejny barak z dwiema salami lekcyjnymi nieco złagodził ponownie pojawiający się brak miejsca.

Liczba uczniów wciąż rosła, dlatego latem wybudowano dobudowa z salą gimnastyczną. Kiedy w Wielkanoc 1933 r. szkoła gminna nr 6 otrzymała własny budynek, jesienią 1933 r. szkoła gminna nr 5 mogła przejąć cały budynek wraz z przybudówką. Podczas ceremonii inauguracji nazwano ją Szkołą Marcina Lutra.

Masywny, otynkowany budynek z cegły był teraz wart 350 000 marek niemieckich, a grunt 40 000 marek niemieckich. Posiadał pełne podpiwniczenie, centralne ogrzewanie, przyłącze wody, gazu, prądu i kanalizacji.

Die 6. Gemeindeschule – Hindenburgschule

Od 1892 roku szkoły społeczne V i VI mieściły się razem w nowym budynku przy Martinstrasse 37.

Budynek został rozbudowany w 1912 roku i dobudowano barak, ale to też nie wystarczyło na długo, więc miasto Schnurmühl zleciło wybudowanie nowego budynku dla 6. szkoły gminnej przy Schmiedestrasse 23/25 na rogu Klopstockstrasse, prostej ulicy ale piękny budynek, który został zbudowany na Wielkanoc 1933 roku i otrzymał nazwę Szkoły Hindenburga.

Za 300 000 marek niemieckich wzniesiono masywny, otynkowany budynek z cegły o wymiarach 50 x 20 m i wysokości 15 m. Ziemia była warta 40 000 marek niemieckich. Budynek był w całości podpiwniczony, na podniesionym parterze znajdowały się dwie kondygnacje oraz niezabudowane poddasze. Posiadała centralne ogrzewanie koksownicze, wodę, prąd, gaz i kanalizację.

Na półpiętrze znajdowało się trzypokojowe mieszkanie z kuchnią dla dozorcy i kadry nauczycielskiej, a także prysznicami i szatniami dla chłopców i dziewcząt oraz zapleczem sanitarnym

1 sala historii naturalnej

1 pracownia

2 pokoje robótek ręcznych

Na pierwszym piętrze

5 sal lekcyjnych

1 biblioteka

2 pokoje nauczycielskie

1 pokój dyrektora

Na drugim piętrze

7 sal lekcyjnych

1 salon

Podwórko szkolne miało wymiary około 75 x 100 m, a ogród szkolny 25 x 50 m. Obydwa były używane łącznie przez szkoły społeczne V i VI.